ιατρικα θεματα...

ναι γνωριζω οτι μετα τα γεγονοτα με την ατυχη Αμαλια κατηγορηυηκαν ολοι οι γιατροι αδικα τοθλαχιστον κατ'εμε δεδομενου οτι δεν ειμαι τησ λογικης ολα να τα βαζουμε στο ιδιο τσουβαλι... ετσι καπου θα παρω το μερος των γιατρων εξερευνωντας καποια πραγματα. Πρωτον αναρωτιεμαι ποιανου φλομπα ηταν οι αποφαση οι γιατροι μετα την εφημερια να δουλεουν το πρωι.. Πως ενας γιατρος ειδικα κλινικος μετα απο τοσες ωρες ορθοστασια ειναι δυνατον να αποδωσει τα μεγιστα? Πως εκβιαζουμε ετσι ενα ιατρικο λαθος? Υπαρχει καποιος που θα αντεχε να δουλευει τοσες ωρες?
δευτερον, δεδομενου οτι εχουμε ξηλωσει τοσους γιατρους για να φαινεται οτι και καλα δουλευουν ολα τα νοσοκομεια αναγκαζουμε τους γιατρους σε εξοντωτικες διπλοβαρδιες μειωνοντας ετσι την αποδοση τους
τριτον, οταν οι γιατροι δεν πληρωνονται ανταξια της προσφορας τους πως ετσι σαν κοινωνια ανταμειβουμε την προσπαθεια τους/? και πεστεψτε με παιδια παιδια οχι μονο δεν τους ανταμειβουμε αλλα πολλες φορες δεν τους δινουμε τα δεδουλευμενα τους... πχ στο νοσοκομειο αττικον οι γιατροι δεν πληρωθηκαν τις εφημεριες τους και δεδομενου ενος κανονισμου που οριζει πως με την παροδο καποιων μηνων τα δεδουλεμενα που χρωσταει το κρατος διαγραφονται εχασαν τα λεφτα τους!
και τεταρτον πως παραπονιομαστε για πραγματα οπως δαν αυτο που χε βγαλει ο ευαγγελατος οτι ο θυρωρος του γενικου κρατικου εστελνε τους ασθενεις στους γιατρους πραγμα που κανονικα οφειλε να το κανει παθολογος? οταν διαγωνισμοι για νεες προσληψεις ανοιγουν του αγιου ποτε ανημερα?

Επιστροφή.......................

Επιστρεφωντας μετα απο πολυ καιρο που τι να πω και τι να αφησω για τα κρητικα χασισια για τα πασοκικα μαχαιρωματα για τα οσα συμβαίνουν στις σχολες και γενικοτερα στην παιδεια για το ασφαλιστικο ειναι πολλα δεν βγαινω μανιτσα μ.... και να μην θιξω την αυριανη απεργια της ολμε που αποφασιστηκε την προηγουμενη βδομαδα για να μην προλαβουν οι φοιτητες να κανουν γενικη συνελευση

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΒΙΩΣΕ ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΗ...

Το βρηκα σε αλλη ιστοσελιδα και επειδη με ταρακουνησε ζητησε απο τον κατοχο του να το ποσταρω και με χαρα μ εδωσε την αδεια του και αν μπορειτ να παραπεμψετε και αλλους να το δουν καλο θα κανει...


Ο αποστολέας του email είναι φίλος, εθελοντής δασοπυροσβέστης, και
το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους του!



21/8/2007



"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς
πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
«Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."



Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη
λογική της δημοσιογραφίας..



Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι
που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν
παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο
και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες
φλόγες να μας ζώνουν από παντού
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας
όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας
γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε
όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε
επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε
και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η
φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε
τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας
δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν




Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που
μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη
για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και
κοροιδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ,
για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν
μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά
και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.



Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη
για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο
γύρω σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες;
πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...



Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...